عواقب يک لذت مرگبار

آنچه درباره كراك نمي‌دانستيد
 

ماده‌اي كه به نام كراك در آمريكا و اروپا مصرف مي‌شود، با نوع آسيايي آن تفاوت دارد. كراك اروپايي از كوكايين به دست مي‌آيد، در حالي كه كراك ايراني همان تغليظ شده هرويين است كه با مقداري آمفتامين مخلوط شده است. كراك آسيايي توليد مافياي روسيه يا آزمايشگاه‌هاي خانگي است. به دليل ترس جوانان از مصرف هرويين و كساد بازار اين ماده، مافياي روسيه، تركيب جديدي از هرويين تغليظ شده را توليد و وارد كشورهاي آسيايي مثل ايران كرده است. از نظر ظاهري، كراك ماده‌اي است شبيه تكه‌هاي كوچك سنگ به رنگ شيري كه به اسامي كريستال، كرك و سنگ نيز معروف است. مصرف آن هم يا به صورت تدخيني است و يا به‌ صورت تزريقي.

اعتياد به كراك
 

هرويين وكراك مواد مخدر قوي هستند كه آخرين پله نردبان اعتياد را در مصرف مواد مخدر به خود اختصاص داده‌اند و شخص را به سفري مي‌برند كه كمتر كسي به سلامت از آن بازگشته است. در حقيقت در بيشتر موارد فرد با يك بار مصرف اين مواد به دام آنها مي‌افتد و تنها سه بار مصرف مقدار اندكي از آن اعتياد را حتمي خواهد كرد. كراك در كمتر از 21 روز در 97 درصد افراد مصرف‌كننده، اعتياد شديد فيزيكي به‌وجود مي‌آورد و فرد مجبور به استفاده مجدد از اين ماده مي‌شود. در مراحل نهايي، اشخاص روزانه تا حدود 10 بار از اين ماده استفاده مي‌كنند تا دچار علايم خماري و تشنج نشوند.

بعد از اعتياد
 

كمبود كراك از ترياك و مواد مخدر مشابه، خيلي زودتر احساس مي‌شود. به‌طوري كه معتاد مجبور است در فواصل زماني مشخص (تقريبا هر 3 تا 5 ساعت) از آن استفاده كند تا اضطراب غيرقابل تحمل ناشي از كمبود آن را از بين ببرد. پزشك يك درمانگاه ترك اعتياد مي‌گويد: «در اعتياد شديد به اين ماده، فرد به زندگي مطلق مي‌رسد. به‌طوري كه معتاد فقط براي اين ماده و توسط آن زنده است». او مي‌گويد: «شخص معتاد به علت آگاهي از اعتياد خود، رنج فراوان مي‌برد اما ظاهرا كاري از دستش برنمي‌آيد».

اما فکر مي‌کنيد كراك چرا در ايران شايع شده است
 

پزشك يك كلينيك ترك اعتياد مي‌گويد: «در حال حاضر 75 درصد مراجعه‌كنندگان به كلينيك‌هاي درمان اعتياد، از مصرف‌كنندگان كراك هستند.» پزشك يك درمانگاه شبانه‌روزي هم مي‌گويد: «متاسفانه هر شب چند مريض كراكي داريم كه تعدادشان روز به روز بيشتر مي‌شود.» كارشناسان مواد مخدر هم اعلام كرده‌اند كه الگوي مصرف مواد مخدر در تهران عوض شده است و يكي از كارشناسان دلايل مصرف كراك را اين‌چنين توضيح دهد: «كراك بو ندارد. مصرف آن راحت است و با يك فندك و سوزن در هر جايي كه باشي مي‌تواني مصرفش كني، درست برخلاف ترياك و هرويين».
به اين ترتيب فرشته مرگ به همين راحتي براي خودش در ميان نسل جوان جا باز مي‌كند و روز به روز گسترش بيشتري مي‌يابد اما دليل اصلي مصرف كراك ناآگاهي و سوء تبليغ است. براساس اطلاعات موجود، مصرف و اعتياد به كراك در بسياري از مبتلايان بر اثر ناآگاهي از عوارض اين ماده و نداشتن شناخت كافي نسبت به آن بوده است.
بيشتر مصرف‌كنندگان كراك جمعيت جوان زير 24 سال هستند كه فكر مي‌كنند كراك چيزي مانند قرص‌هاي روان‌گردان يا حتي قليان ميوه‌اي (!) است، پس در عمل به علت سوء تبليغ ترسي از مصرف آن ندارند. اين ماده به دليل عدم اطلاع‌رساني كافي در ميان جوانان به‌صورت ماده‌اي كم خطر با ميزان نشئگي بالا معرفي شده است. 95 درصد از افرادي كه آن را مصرف كرده بودند در يك تحقيق آن را به اسم روان‌گردان مي‌شناختند.

عواقب مصرف كراك
 

از آنجا كه كراك شكل خالص‌تر هرويين است بنابراين آثار آن همانند پودر هرويين ولي با شدت بيشتر است. شدت اين حالت هم بستگي به اين دارد كه چه مقدار كراك مصرف شود و اين ماده با چه سرعتي به مغز برسد؟ كساني كه كراك مصرف مي‌كنند، در ابتدا احساس سرخوشي و نشئگي مي‌كنند، همراه با اين سرخوشي بدن فرد گرم‌تر مي‌شود. دهان خشك‌شده و فرد در دست‌ها و پاهاي خود احساس سنگيني مي‌كند. در مواقعي هم فرد مصرف‌كننده دچار تهوع و استفراغ و بي‌قراري شديد مي‌شود. بعد از حالات اوليه ممكن است فرد تا چند ساعت احساس سرگيجه داشته باشد. در اين حالت تمام اعمال مغز تحت تاثير اين ماده قرار گرفته و دچار آشفتگي مي‌شود. حركات قلب كندتر شده و تنفس در مواردي آن‌چنان آهسته مي‌شود كه به مرگ منجر مي‌شود. اعتياد به كراك سبب به وجود آمدن تحمل و وابستگي جسمي بسيار شديدي مي‌شود كه در نتيجه آن، فرد به مصرف اجباري و مجدد آن برمي‌گردد.
زماني كه فرد كاملا اسير اين ماده مي‌شود، تمام زمان و انرژي خودش را صرف به دست آوردن اين ماده مي‌كند و بديهي است كه با بروز اعتياد، هدف اصلي زندگي فرد مصرف‌كننده، به دست آوردن و مصرف اين ماده خواهد شد. در حقيقت كراك به معناي واقعي كلمه، سبب تغييرات بارز در مغز و رفتار مي‌شود. وقتي كه وابستگي جسمي به كراك به‌وجود مي‌آيد، بدن فرد به حضور اين ماده در بدن عادت مي‌كند به گونه‌اي كه اگر مصرف آن يك باره قطع شود، علايم شديد محروميت بروز مي‌كند. اين علايم به‌طور معمول چند ساعت پس از آخرين مصرف نمايان مي‌شوند كه شايع‌ترين آنها عبارت از: بي‌قراري، بي‌خوابي، استفراغ، درد استخوان و عضله، اسهال و حركات غيرارادي در پا.
البته اعتياد رواني هفته‌ها و ماه‌ها بعد از رفع علايم ترك باقي مي‌‌ماند و فرد به مصرف دوباره اين ماده ميل دارد.
نكته ديگري كه ذكر آن در خصوص سلامت جسمي فرد معتاد اهميت دارد، اين است كه مصرف كراك يا هرويين باعث مي‌شود كه فرد هيچ دردي را حس نكند و در نتيجه با بيماري‌هاي متعدد بدن نشانه‌ها و علايم درد در سراسر بدنش پخش مي‌شوند. علاوه بر آن، كليه مخدرها دست به تضعيف سيستم ايمني مي‌زنند و بدن فرد در برابر عوامل ميكروبي، خلع سلاح مي‌شود. در نتيجه، معتادان به اين گونه مواد مخدر به‌طور هم‌زمان مبتلا به بيماري‌هاي متعدد مانند عفونت تنفسي، عفونت‌هاي جلدي، مفصلي و غيره مي‌شوند. در اثر مصرف كراك، فرد معتاد دچار كمبود پول شده بنابراين رعايت مسايل بهداشتي در اين افراد نيز تنزل مي‌يابد.

يك كراكي چند وقت زنده مي‌ماند؟
 

شخص كراكي در خوش‌بينانه‌ترين حالت، شايد نتواند بيش از پنج سال زنده بماند.
معتاد به كراك در پايان اولين سال اعتيادش، حداقل كبد و طحالش را از دست خواهد داد. در واقع يك ماه پس از شروع اعتياد، زندگي فرد از حالت عادي‌اش خارج مي‌شود؛ يا نشئه بوده و در حالت چرت‌زدن است يا خمار و در حال كشيدن دردهاي عضلاني و استخواني وحشتناك. مرگ و مير معتادان به كراك تقريبا دو سال بعد از اعتياد شروع مي‌شود. تقريبا در آخرين ماه‌هاي عمر كراكي، نشئگي هم ديگر وجود ندارد. معتاد يا خمار است يا پس از مصرف مقدار زيادي كراك، تنها دردش ساكت مي‌شود. بعد از اين مرحله، مرحله تزريق محلول كراك فرا مي‌رسد كه در كمتر از دو ماه فرد را به نابودي مي‌كشاند.
منبع: http://salamat.com